سلام دکتر.
من پانزده سال تمامه که به این بیماری وحشتناک مبتلا هستم.توی اولین مراجعه ام به روانشناس داروی ******* نیم میلی گرم با ******ده میلی برام تجویز کرد.بعد چند ماه ***رو که اذیتم می کرد قطع کردم.چندین مراجعه دیگه داشتم که همه ******رو مثلا با ***** یا ….تجویز میکردن.دوره مصرف که تموم میشد آلپرازولام رو ادامه دادم.الان دقیقا پونزده ساله که مصرفش میکنم.بشدت هم وابسته ش شدم.صبح نصف نیم میلی شب نصف دیگه ش رو استفاده میکنم.قبلا تو دوره نوجوانی بچه شر و شوری بودم که مرتب دعوا هم میکردم اما الان چند ساله بخاطر همین بیماری بشدت بزدل و ترسو شده ام.هر موقعیت استرس زایی باعث تپش قلب شدید و ترسم میشه.حملات پانیک هم دیگه نابودم کرده.تقریبا روزی چهار پنج تا حمله دارم،اکثرا هم شبها و وقتی یه گوشه ساکت میشینم یا میرم تو رختخواب میاد سراغم.خیلی لاغر شدم و زندگی م نابود شده.به معنای واقعی پونزده ساله که زندگی نکردم.مصرف اولیه ام روزی دو تا نیم میل بود خودم سال به سال کمتر ش کردم و الان دو سالی میشه روزی نیم میلی گرم می خورم.کارمم جوریه که بیشتر بخورم گیج و خواب آلود م و نمیتونم سر کار برم.پیشنهاد شما برای درمان یا حداقل دارویی که زیاد خواب آور نباشه چیه؟ ،دکتر به دادم برس که دارم نابود میشم.

سلام آقای دکتر عزیز من خانمی هستم که از سال ۶۸ دچار این حملات شدم و تا به امشب هم اسمش رو نمیدونستم در سال ۶۸ تو سالن سینما نشسته بودم که یه دفعه احساس کردم حالم بد شد حس خفگی و تعریق و سخت نفس کشیدن و دلشوره و اینکه انگار مرگ رو دیدم و بعد از اون بارها دچار شدم سال ۶۹ خواهرم رو از دست دادم و من رو مجبور کردن تا با شوهرخواهرم ازدواج کنم در واقع یه شبه تمام آرزوهای من برای همیشه مدفون شد ومن بچه های خواهرم رو داشتم و بعد که بچه خودم بدنیا اومد درسن ۱۷ سالگی سه بچه داشتم که باید مراقب اونا می بودم در سال ۷۴ به قدری این حملات تکرار شد که دچار افسردگی بسیار شدید شدم و حتی نه می خوابیدم ونه غذا می خوردم و نه حرف می زدم داروهای زیادی رو امتحان کردم اما بهبود پیدا نکردم و حتی پیش دکتر مجد هم رفتم و جلوی خود من به همسرم گفت برو فکر زندگی خودت باش این خانم دیگه خوب نمیشه تا اینکه یه روز برادرم بهم گفت تو چه مرگته گفتم من بارها مرگ رو می بینم و برادر حرفی زد که باعث شد بخود بیام و آن این بود که چرا میترسی ببین وقتی مرگ بیاد هیچکس و هیچ چیز نمیتونه جلوش رو بگیره این حرف یه جرقه بزرگ بود و بعد از اون به خودم گفتم تا کی میخوای اینجوری ادامه بدی خیلی سخت گذشت مثلا می گفتم برم بیرون اما به محض اینکه می رفتم سریع برمی گشتم خونه می گفتم نکنه ادرس منزل رو گم کنم و به شدت غرق می کردم اما تلاش زیادی کردم از پیاده روی صبحگاهی تا دیدن فیلمهای کمدی بالاخره در کنکور بعد از ده سال دوری از درس شرکت کردم و لیسانس گرفتم و بعد فوق لیسانس و بعد دکتری اما متاسفانه گاهی اوقات دچار حمله پانیک میشوم و وقتی اینجوری میشم مدام دستم رو تو موهام می کشم و مدام سرم رو می مالم تا برطرف بشه و احساس دستشویی رفتن پیدا می کنم و حتی اسهال میشم اما واقعا خسته شدم دلم میخاد راحت باشم و دیگه این حملات را بهم دست نده آباد این رو هم بگم که تقریبا این حملات سالهاست که خیلی خیلی کم شده من خودم دو فرزند دارم که یکی از اونا فوق لیسانس مهندس رو داره و دیگری هم به تازگی در پزشکی قبول شده ببخشید طولانی شد لطفا راهنمایی کنید متشکرم

دکتر عزیزم سلام. من ٣سال و نیمه که دچار اضطراب و پنیک اتک شدم که ۶ ماه بعد از مهاجرتم و با یک جدایی شروع شد. وقتی برگشتم ایران پیش خانواده و دوستان خوب شدم هی میرفت هی میومد. الان ایران نیستم، کارم رو ول کردم و بیزینس خودم رو شروع کردم، مجردم و فقط یک خواهر دارم اینجا، ولی بسیار احساس تنهایی و ناامنی دارم و مشکلات مالی، بیزینس جدید، اجاره خونه. و اینکه در ایران هیچوقت ترسو و استرسی نبودم. دارو مصرف نکردم با یوگا و رقص خوب شده بودم، ولی شرایط الانم بد شده و میخوام ریششو در بیارم که از حس بی ارزشی شدید در دوران بچگیم هست فکر میکنم.
من ایران نیستم و دسترسی ندارم به دکتراش و اینجا هم هی قرص میدن فقط، مشاوره میرم و بهتر میشم ولی حساس شدم و کوچک ترین چیزی بمن تنگی نفس بدن درد و حال عجیب میده و گریم میگیره، فکر میکنم خوب نمیشم و تمام اعتمادبنفسم رو از دست میدم ازین ترس از همه چی
اگر ممکنه راهنمایی کنید که چجوری میتونم ریشه یابی کنم
سپاس فراوان از زحمات شما