با سلام آقای دکتر،من دختری۳۴ ساله مجردم، و شاغل،حدود ۶ماه قبل کتابی با موضوع ایست قلبی جوانها و بعد بازگشت به زندگی رو نیمه کاره خوندم چونکه تحت تاثیر قرار گرفتم و رو روحیم اثر گذاشت وانقد بهش فکر کردم که نصفه شب با استرس و فشار خون بالا از خواب بیدار شدم رفتم دکتر دارو پروپرانول داد چند تا خوردم تا یک مدت خوب بودم ولی تو این مدت شاید خیلی احمقانه به نظر بیاد هر وقت تنها هستم همش فکرم میره سمته قلبم که نکنه از حرکت وایسه و این فکر مدام بامنه و باعث استرسم میشه و من رو از کارای روزمره و هدف هام باز میداره طوری که فک میکنم هدفی ندارم و کمی بی انگیزه شدم و حس میکنم چیزی خوشحالم نمیکنه،ولی تو جمع با دیگران این حس خیلی کمرنگ میشه یا حتی محو، لطفا راهنمایی بفرمایید

سلام آقای دکتر خسته نباشید
من ۱۴ سالم هست و روی یه کاری که انجام میدم هی شک و تردید دارم
به طور مثال وقتی درخونه رو قفل میکنم بعد چند ثانیه هی بهم تلقین میشه که دوباره برم و چک کنم که ببینم واقعا قفل شده یا نه
یا وقتی که در حیاط رو میبندم بعد چند ثانیه دوباره این افکار میاد توی سرم و مجبورم برم دوباره چک بکنم در رو
نمیدونم دقیقا چیه نوع بیماری هست
چون من سن کمی هم دارم ممنون میشم راهنمایی کنید

با سلام و احترام
جناب دکتر مدتی هست نسبت به برخی صداها حسایت نشون میدم به حدی که تپش قلب میگیرم مثلاً صدای خر و پف یا صدای یکی از اعضای خانوادم اونم وقتی که آروم با تلفن حرف میزنه وقتی با صدای بلند حرف میزنه یا حتی آورم با خودم و یا سایر اعضایی که حضور دارند اصلاً این حس ندارم اما وقتی آروم با تلفن حرف میزنه به شدت تپش قلب میگیرم و متأسفانه در طول روز هم زیاد از تلفن استفاده میکنه. آیا این هم وسواس فکری هست؟ شما بفرمایید چیکار کنم؟

با سلام و احترام
جناب اقای دکتر من یک خانم هستم و ۳۸ سالمه از سن ۱۸ سالگی دچار وسواس فکری و افسردگی شدم از وقتی بچه بودم یادم میاد که شبها با خودم میگفتم ادمها چرا می خوابن چجوری می خوابن ولی اون موقع سریع رد می شدم ولی در ۱۸ ساالگی به شکل وحشتناک و بدی نمود کرد به طوری که تا سالها شب ارامی نداشتم و حسرت ی خواب راحت را داشتم دکتر رفتم و تشخیص وسواس فکری دادن تا مدتها دارو مصرف می کردم ولی تاثیر چندانی نداشت چوم به شدت زوم کرده بودم چرا ادمها می خوابن تا اینکه پیش ی مشاور رفتم گفتش که زوم کن به آرزوهای قشنگ افکار مثبت و داروهاتم ادامه بده همون راه رفتم ی مقدار بهتر شدم تا اینکه ازدواج کردم و بچه دار شدم بعدش چون افکارم رفت سمت بچه داری افکار مزاحمم کم شد می تونم به جرات بگم خوب شدم ولی دوباره از ابتدای سال این افکار به شکل شدیدتری نمود کرد شاغل هم هستم اینبار افکارم انگار به خودم حمله می کرد میگفت مریضت می کنم اجازه نمی دم بری سر کار به زمینت می زنم واقعا کلافه شده بودم ولی باز به نوعی مبارزه کردم ولی واقعا دیگه خسته شدم دوست دارم مثل آدمهای عادی عاری از افکار مزاحم زندگی کنم بعضب مواقع آرزوی مرگ می کنم دلم برای بچه م می سوزه الان که دارم این متن می نویسم فکر تکرار شونده اینکه ادمها چطور می خوابن به سراغم میاد فقط لحظه خواب و خاموشی و خواب رفتن میاد سراغم و در نتیجه در عمل هم نمی تونم بخوابم و باقی داستان.از داروهایی که مصرف کردم ****** خوب بود متشکر میشم راهنمایی فرمایید