فصل 6.2

33. چرا همیشه اسم من و برادرم (خواهرم) را جا به جا می گویید؟ (یا آیا بهتر نیست اسم هایمان را روی لباس هایمان بزنیم تا دیگر ما را اشتباه صدا نزنید! مگر ما را نمی شناسید؟)

اینگرد و جیم، چهار فرزند به نام های جس (12 ساله)، جنی (10 ساله)، اولویا و کوری (دو قلوهای 8 ساله) دارند. آنها اغلب اسم فرزندان خود را جا به جا صدا مي زنند. جنی که دختر خوش زبانی است، می گوید: “پدر و مادرم همیشه اسم های ما را اشتباه می گویند. مثلاً وقتی که مادرم می خواهد یکی از ما را صدا بزند، ابتدا به اشتباه اسم یکی دیگر از خواهر و برادرهایم را می گوید و سپس دوباره در حالی که می خواهد اسم صحیح را بگوید، اسم های ما را جا به جا می کند! بعضی مواقع مرا با اسم برادرم، جس صدا می زند!”

این بیشترین سؤالی بود که در زمینه مسائل بین خواهر و برادرها به دستم رسید. پدر و مادرهای زیادی از کشورهای مختلف این سؤال را به شکل های متفاوتی از من پرسیده بودند. من این مشکل را «سندرم جا به جایی اسامی[1]» نامیده ام. اگر شما هم، چنین مشکلی دارید، به هیچ وجه گمان نکنید که پیر و سالخورده شده اید و به همین دلیل اسم های فرزندان خود را جا به جا می گویید، این اختلال در همه پدر و مادرها ممکن است وجود داشته باشد و کاملاً طبیعی است. باید اعتراف کنم که خود من و همسرم نیز در خانه این مشکل را داریم و گاهی اوقات با جا به جا صدا کردن فرزندانمان، باعث عصبانیت آنها می شویم. خاطره ای به یاد ماندنی از این موضوع دارم که شاید برای شما نیز جالب باشد. چند سال پیش زمانی که همسرم می خواست پسرمان، مکس، را صدا بزند، به او گفت سَم! در حالی که ما اصلاً چنین اسمی نداریم و جالب اینجاست که او نمی دانست چگونه این اسم به طور ناگهانی به زبانش آمده است!