۵ تفاوت روانشناس و روانپزشک + فایل صوتی (بروز رسانی ۱۴۰۲)

سلام و سلامتی اقای دکتر,
متشکر از مطلب بسیار مفید و کاربردیتون,
من اختلال وسواس یا همون او سی دی دارم و رفته رفته تشدید پیدا کرده نزدیک ده سال هستش و یکبار نزد روانپزشک رفتم و دارو تجویز کرد که برای مدت کوتاهی تسکین بخش بود به دلیل افزایش ترشح هورمون سروتونین.با این حساب فک میکنم باید نزد روانشناس رفته تا به صورت ریشه ای و درمان ترکیبی(دارودرمانی + رفتار درمانی) بشم, درسته؟
متشکرم از وقتی که گذاشتید.
و من الله التوفیق!

حالا کسی از روانپزشک اسفاده میکند به خاطر واکنش های گذشته به زندگی امیدوار نیستم

فکر کن کودک هستی در حال رفتن به مدرسه یک مشکلی داری که باید در کودکی ساخت و ساز و سازگاری شود

اما خانواده از دیگران کمک می گیرد که کودک شما به مدرسه نیاز ندارد این را بفرست کار کند و کار یاد بگیر

اما با واکنش های روبرو میشوی که سرسختی با یک کودک صورت میگیرد اما مادر و پدر هیچ وقت فکر نمی کردن که من در سازمان دولتی کار دارم در بانگ در دادگاه شاید پیش امد

در سن رشد باید خجالت کشید ۶سال از کودکی بدون مدرسه بدون بدون تحصیل درسی فعالیت کاری کردم که با خشونت روبرو بودم

سال ها گذشته به آرامش نیاز دارم در سن نوجوانی که کاری کنم یا تلاشی دختری از خانه پدری فرار کرد به واکنش عاشق برادر شد این در حال بود که برادر کسب درامدی نداشت

حالا باید با خشونت او هم روبرو شویم تا ازدواج کرد به حکم دادگاه باید سال ها سر کله زد با گرسنه که ازدواج کرد حال بعد از۱۸سال رفت برای همیشه

بعد باید با واکنش های پدر و برادر که بعد از۶سال از زندان آزاد شدن روبرو شدبه آسیب های اجتماعی که به ما وارد میکنند

نه که فکر کنی توانای ندارم انرژی الی دارم برای فعالیت اما آرام نیستم آرامش روح و روان ندارم به خاطر گذشت هیچ برام مهم نیست نه پدر و نه مادر و نه برادر مهم نیست برام

یک زندگی برام ساخت و ساز کردن که ۳۶سال دارم درد میکشم

سلام تا حایی که میدونم امکان نداره تو سن ۳۳ سالگی دچار الزایمر بشید. چون الزایمر از شصت سالگی میتونه شروع بشه. شما ممکنه مشکل عدم توجه و تمرکز داشته باشید

سلام می خواستم بپرسم این که می گن روانشناسی بالینی از مشاوره خانواده جایگاه بالاتری داره و در زمینه های بیشتری می تونه فعالیت کنه درست هست؟

سلام من یک دختر ۲۲ساله هستم، از اواخر سال سوم دبیرستان درسم بد شد، مدرسه نمونه بودم، بخاطر یه رابطه مجازی و خودم دیدم دارم آسیب میبینم جدا شدم و به عقاید مذهبی برگشتم اما هر کار کردم درسم خوب نشد، و کنکور هر سال فقط،شرکت کردم تجربی بودم و هر سال مشکلات پیش میامد من دیگه نمیتونستم تمرکزم رو درس باشه همه به من میگن تنبل هستم چندین مشاور تحصیلی داشتم اما همشون گفتن برو دانشگاه بسه تو تنبلی و نمیخونی، اما من نمیتونم چرا من باید اینطور بشم، الان دوستانم دانشجو سال ۴پزشکی هستن یا پرستار و.معلم شدن اما من چی من حقم نیست اینجا باشم.شرمنده همه هستم. از فامیل و دوست ببیزارم.سال اول کنکورم بخاطر اون آدم ۶ماه گریه کردم ونمیتونستم تمرکز کنم
بعدشم هر سال همش فکر خاهر نوجوانم بودم که با پسرا چت میکرد و دوست بود همش زندگیم رو فکرم رو رو بقیه میذارم بعدش عصبی میشم از خودم… انگار ی وسواس دارم که هر بار طوری مشخصه.. من چیکار کنم به زندگی برگردم… تو رو خدا کمکم کنید.الان خیلی اعصابم ضعیفه، هر صدا که میشنوم فکر میکنم قراره اتفاق یا دعوایی پیش بیاد یا خاهرم میخاد از خانه بره یا بکشه خودش را چون چند بار این کار رو کرد..بخدا دوست دارم درس بخونم اما نمیتونم، نمیتونم ذهنم فقط فکر خودم باشم،، یهو کنترلم از خودم میره و عصبی میشم وقتی خاهرم غذا نخوره.. حمله میکنم بقیه بعد هم بلند گریه میکنم گاهی نمیتونم جلو خندم بگیرم… من دوس ندارم این زندگی رو، میرم درس بخونم همش گریم میاد، همش فکر گذشته حس گناه که اگر من اون اشتباه نمیکردم الان خواهرمم درسش رو میخوند،، دوست دارم بکشم خودم رو اما اعتقاد مذهبی دارم کاش نداشتم و راحت میکردم کلی آدم رو و.خودم رو از خودم… هر بار شروع به درس میکنم اتفاقی میفته و من از استرس نمیتونم بشینم همش راه میرم…بچه بودم ی مدت وسواس عملی داشتم و بردنم تا بیمارستان روان ۱۲ سالگی و من از اون موقع میترسم برم روانپزشک.. اما بستری نکردن گفتن بچست. فکر کنم بخاطر اعتیاد عموم اینطور شدم. الان سندرم تخمدان پلی کیستیکم دارم که گفتن بخاطر هورمون تستسترون بالام هست. موهام ریزش داره… دارم از این زندگی خفه میشم… ۶سال هر روز بده زندگی چرا زندگی بقیه این نشد…. چند بار روانشناس رفتم اما تاثیر چندان نداشت چون وقتی مقصر خیلی اتفاقات خودم نیستم چطور میتونم کمکی به خودم کنم
حس،میکنم دیوانه شدم تو رو خدا کمک کنید من به زندگی قبلا برگردم…….. اون سال اول دوم کنکور یا گریه میکردم تو اتاق تاریک و همش بخاطر اون رابطه مجازی درگیر افکار جنسی بودم هر کار میکردم تموم نمیشدن و متنفر بودم از این افکار و کارها…بعدش این ۳ونیم سال هم همش فکر بقیم همش استرس زیاد از اینکه نکنه خاهرم راه بدی بره که داره میره هم بیخودی حجابش کنار گذاشت و درسش هم الان نمیخونه از وقتی کرونا..امد.. من مقصر همه چی هم… یبارم آدم تنبل مزخرف.. همه وقتم برا بقیه میذارم و دوست ندارم اینطور باشم من از همه چی گذشتم اما هیچ وقت اون اشتباه چیکار گذشته جبران نشد و هر روز یک جهنمه واسم. از ۴۰روز پیش هم که مادر بزرگم از کرونا فوت شد عصبی تر شدم و همش وحشت دارم پدرم مادرم از دست بدم. درسهایی خاهر کوچیکم مجازی کمکش میکنم بعد همش از دست خودم عصبی میشم که چرا به فکر خودم نیستم وکنکور.نمیتونم. فکر میکنم من نباشم هیچ کاری درست انجام نمیشههههههه…توروخدا کمکم کنید. میدونن طولانی شد… امیدوارم بخونيد و کمکم کنیدددددد

سلام خسته نباشید..من به خاطر مشکلات و اختلافاتی ک با خانواده داشتم از بچگی ک تاحالا ام ادامه داره خیلی به مشکل خوردم و الان به جایی رسیدم ک حتی حرف زدنشون اعصابمو بهم میریزه باعث میشه ناخونامو محکم بکشم رو دستم یا سرمو بزنم توو دیووار ولی اونا از اعتقاداتشون کنار نمیرن و باعث شده تو روابط اجتماعیم هم دچار مشکل بشم و با همه بد رفتار کنم و هیچ دوست و رفیقی نداشته باشم یا اگه داشته باشم اونقد صمیمی نمیشم چون نمیخوام با بقیه بد رفتار کنم حتی خیلی وقتا با حرفای کوچیک بقیه رو میزنم چون حس میکنم عقده کتکایی ک خوردم همیشه هست و تا پای خودکشی رفتم ولی به خاطر ترس از اینکه نمیرم و خودشون منو میکشن بیخیال شدم ولی هر شب با ارزوی مرگ میخوابم واقعا هیچی دیگه نمیخوام هیچی خوشحالم نمیکنه…باید به روانشناس مراجعه کنم یا روانپزشک

سلام وقتتون بخیر خسته نباشید ممنون که امکان رو فراهم کردید که مردم بتونن باهاتون ارتباط داتشه باشن در حد سوال و راهنمایی
من یه دختر ۱۶ ساله هستم که خیلی مستقل بودن رو دوست دارم و فکر میکنم که اطرافیانم خیلی فرهنگ و باور و عقاید و رفتار های غلطی دارن این موضوع من رو خیلی اذیت میکنه
امسال باید انتخاب رشته میکردم و همونجور که میدونید بین مردم ما پزشکی رواج داره و این یه ضعفه من روی این موضوع خیلی حساسم و من رو به زور رشته تجربی نشوندن من دوران ابتدایی و راهنمایی شاگرد اول مدرسه بودم وقتی مه خیلی بحث و دعوا شد درباره این موضوع حس کردم که تنهام و واقعا محبتی از طرف پدر و مادرم نیست اگرم هست فقط به فکر ابروشون هستن
تو این مدت از مدرسه و کتاب و دوست و اشنا زده شدم و از یه دختر شوخ و پر جنب و جوش و شاد به یه افسرده گپشه گیر که باکسی حرفی نداره و حوصله کسی رو نداره و نمیتونه حرف دلشو بگه تبدیل شدم این موضوع خیلی اذیتم می کنه چون دوستامم رو نزدیکامو اون جایگاهی ک داشتم بین خانواده دوست و فامیل از دست دادم امسال که اول دبیرستان رشته تجربی بودم آخر کلاس مینشستم و گریه میکردم حالم بد بود همیشه حتا اگ به درس هم توجه میکردم مفهومی نداشت نمیتونستم درک کنم و بفهمم بعد که مجازی شدن بیخیاال شدم الان هر درسی چند فصل عقبم احساس میکنم غرور ندارم و همش بچه ها مسخرم میکنن وقتی که با اون غرور و ادعا و کسی که همه رو به شوخی میگرفت تبدیل شده به کسی که کل مدرسه گریه و هق هقشو دیدن با فکر اینا دارم دیوونه میشم الان که امتحان های نوبت اول مونده و منی که چند فصل عقبم از درس ها دلم زده شده نمیدونم چی میخام نمیدونم از هرچی خوشمم میومد از بس زدن تو ذوقم و نزاشتن دیگه خوشم نمیاد هروز یه هدف جدید یه شغل یه ایده جدید دارم که بعد از چند مدت ازش زده میشم الان میخام حداقل درس بخونم که وقتی هیجده سالم شد مستقل باشم سال اول برم دانشگاه از این خونه برم ولی نمیتونم درس بخونم نمیشه چیکار کنم؟؟ همش سرم تو گوشی الکی میچرخم یا توی فکر و خیالم ولی میخام درس بخونم میخام اینجوری نباشم در و دیوارو نیکا کنم و گریه کنم من میخام آزاد باشم چجور بتونم؟ حتا حرف زدنم از یادم رفته خیلی چیزا توی دلمه خیلی حرفا… یجوری شدم مه اگر برم بیرون برای خریدن یه روسری تا دم در مغازه میرم بعد میگم نه ولشکن برمیگردم و همیشه اون روسری میمونه توی دلم توی خیلی چیزا خیلی جاهای زندگی همینجورم دلم فقط میخاد دلم میخاد درس بخونم دلم میخاد سال اول برم دانشگاه خوبی دلم میخاد طراح لباس شم دلم میخاد یه شغل داشته باشم از الان دلم میخاد مستقل باشم… چیکار کنم چجوری براشون تلاش کنم چجور خودمو پیدا کنم؟

سلام من حدود دو ساله ک ازدواج کردم بعد از دو سال نامزدی ک خانواده هامون باهم اختلاف پیدا کردند عروسی کردیم بعد از عروسی هم هنوز ناراحتیا جای خودشونن منم افسردگی گرفتم بخاطر مشکلات مالی و لجبازی خونواده ها ما در یک اتاق در خانه پدرشوهرم و بدون وسیله و جهیزیه زندگی میکنم الان با گذشت دو سال هیچ پیشرفتی نکردیم و من ب کل نا امید شدم از همه دوری میکنم مبادا ک کسی بیاد خونمون خیلی تنها و گوشه گیر شدم هرروز گریه میکنم فکرم خیلی خراب شده حتی اعتقاداتمو از دست دادم

سلام وقتتون بخیر من احساس افسردگی شدید دارم طوری ک می‌خوام اقدام ب خودکشی کنم احساس بی ارزشی و پوچی در زندگی دارم اوایل سعی داشتم با خوابیدن از مشکلاتم فرار کنم الان طوری شدم ک حتی دلم نمی‌خواد بخوابم فکر کنم غذا بخورم یا حذف بزنم گریه هم تسکینم نمیده هیچی دیگ تو این زندگی نمیخوام واقعا احساس بی ارزشی میکنم احساس بد بودن احساس ناراحتی و غم هیو کنترلی روی خودم یا رفتارم ندارم مدام دلم میخواد برم ی گوشه بشینم ک هیچ سرو صدایی نباشه هیچکس نباشه تنها باشم و گریه کنم ولی هر بارم ک اینجوری میکنم حالم بدتر میشه ب معنای واقعی تو زندگی من آوردم در حالی ک سنم کمه هیچ امید و انگیزه ای ندارم چندتا تست افسردگی اختلال شخصیتی پر کردم ک نشون داد افسردگی شدید دادم و مشکوک ب اختلال دو قطبی ام تروخدا راهنمایی کنید من باید چیکار کنم

سلام خسته نباشید .من و نامزدم ۴ ساله باهم هستیم و به تازگی نامزد کردیم .ایشون ۲ سالی میشه که هر ماه دچار علائم افسردگی میشن همون (بیحالی تو فکر بودن و با کسی حرف نزدن سرد برخورد کردن ) و این یه هفته ای طول میکشه قبلا خیلی کم بود ولی تازگیا بیشتر شده و تو یه ماه دوبار اونجوری شدن. جوری که منو ناراحت میکنن در صورتی که ما به هم خیلی علاقه داریم و تو این مدت از من دور میشن . ایشون ۲۱ سالشونه .

با سلام و وقت بخیر.
خواستم بدونم، فارغ‌التحصیلان روانشناسی بالینی وزارت بهداشت مثل دانشکده انستیتوی روانپزشکی تهران که محل کارشون در بیمارستان رسول اکرم هستش، آیا باید با روپوش سفید در بیمارستان فعالیت کنند یا خیر؟
با تشکر.