خودشیفتگی پنهان چیست؟ ۵ نشانه و ۴ راهکار مقابله با آن
شناسایی افراد خودشیفته تا حدی ساده است اما درباره خودشیفتگی پنهان چطور؟ معمولا به سادگی می توان یک فرد خودشیفته را در یک جمع کوچک پیدا کرد. او فردی است که در جمع با صدای بلند داستان های حیرتآوری تعریف میکنند و بسیار مشتاق این است که مورد تایید و تمجید جمع قرار گیرد. در ادامه این مطلب از دپارتمان سلامت روان مجله سلامت دکتر بهشتیان با ۵ نشانه ی خودشیفتگی و راهکارهایی برای مقابله با آن آشنا می شویم.
آیا ممکن است افراد دیگری هم در آن جمع کوچک باشند که همان انگیزه های اغراق آمیز برای مورد تحسین قرار گرفتن و حس مهم بودن داشته باشند، اما شناسایی آنها سختتر باشد؟ پاسخ مثبت است، در حقیقت، ممکن است شخصی نزدیک شما باشد که خودشیفتگی پنهان داشته باشد اما به گونه ای رفتار میکند که این ویژگی او خیلی آشکار نباشد.
خودشیفتگی چیست؟
به طور کلی، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته کسانی هستند که فقط به فکر موفقیت خودشان هستند و به شدت احساس میکنند فرد مهمی هستند و این احساس بر تعامل آنها با دیگران تأثیر می گذارد. اول علایم خودشیفتگی چه علایمی دارد:
- احساس مهم بودن یا خودبزرگ بینی
- خیال پردازی درباره تأثیرگذار، مشهور و مهم بودن خود
- بزرگ نمایی در مورد توانایی ها، استعدادها و دستاوردهای خود
- اشتیاق به مورد تحسین و تصدیق قرار گرفتن
- دل مشغولی به زیبایی، عشق، قدرت یا موفقیت خود
- یک احساس اغراق آمیز از منحصربفرد بودن
- باور به این که دنیا چیزی به او بدهکار است
- سوء استفاده از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند (مهم نیست که این کارشان چه تأثیری بر دیگران خواهد داشت)
- نداشتن حس همدلی نسبت به دیگران
اما خودشیفتگی پنهان چیست؟
در روانشناسی می توان رفتار را به دو شکل آشکار یا پنهان توصیف کرد. رفتارهای آشکار، رفتارهایی هستند که دیگران میتوانند به راحتی آنها را مشاهده کنند، مانند رفتارهای افراد خودشیفته معمولی که در ابتدا توضیح داده شد. اما رفتارهای پنهانی، رفتارهایی هستند که به سادگی قابل تشخیص نیست.
خودشیفتگی آشکار در مقابل خودشیفتگی پنهان
خودشیفتگان پنهان فقط از این جنبه با خودشیفتگان آشکار تفاوت دارند که تمایل به درون گرا بودن دارند. خودشیفتگان آشکار به راحتی شناسایی می شوند زیرا آنها تمایل دارند دیده شوند، مغرور هستند و نسبت به نیازهای دیگران بیتفاوت بوده و همیشه تشنه تحسین و تمجید هستند و رفتارهای آنها به راحتی توسط دیگران قابل مشاهده است. اما خودشیفتگی پنهان چه علایمی دارد؟
علائم خودشیفتگی پنهان
برخی از نشانه هایی که به شما کمک می کند افراد با خودشیفتگی پنهان را شناسایی کنید عبارتند از:
۱. داشتن حس پنهان از مهم بودن
در حالی که در خودشیفتگی آشکار، فرد در تعامل با دیگران حس بیشتری از مهم بودن دارد و مغرورتر است، ممکن است در خودشیفتگی پنهان این حس کمتر آشکار باشد. خودشیفته پنهان مطمئناً اشتیاق به مهم بودن دارد و تشنه تحسین است اما این مساله میتواند برای اطرافیان او به شکل دیگری نمود پیدا کند. آنها ممکن است خودشان را کوچک کنند، یا عمدا دستاوردها یا استعدادهای خود را کم و کوچک جلوه بدهند تا دیگران به آنها اطمینان بدهند که چقدر با استعداد هستند!! به عبارت ساده تر آنها بیش از اندازه متواضع به نظر می رسند.
۲. سرزنش و شرمسار کردن
شرمسار کردن دیگران یکی از ترفندهای خودشیفتگان است تا به کمک آن بتوانند نسبت به دیگران احساس برتری داشته باشند. خودشیفتگان آشکار ممکن است این کار به وضوع و با روش هایی مثل تحقیر، انتقاد، طعنه زدن و بی ادبی نشان دهند.اما خودشیفتگان پنهان ممکن است رویکرد ملایم تری داشته باشند تا توضیح دهند که چرا چیزی تقصیر شماست و آنها مقصر نیستند. آنها حتی ممکن است وانمود کنند که قربانی رفتار شما هستند تا خود را در موقعیتی قرار دهند که تا احساس گناه را در شما فعال کنند و از شما اطمینان و تمجید بگیرند. در نهایت، هدف فرد خودشیفته این است که به گونه ای رفتار کند که فرد دیگر احساس حقارت کند.
۳.طفره رفتن و بی اعتنایی
از آنجا که خودشیفتگان پنهان نیاز زیادی به احساس مهمبودن دارند، هر کاری که لازم باشد انجام می دهند تا بتوانند تمرکز دیگران را روی خود حفظ کنند. به همین دلیل، در حالیکه یک خودشیفته آشکار، شما را برای رسیدن به اهداف خود به طرز بیرحمانه ای کنار میزند یا فریب میدهد، خودشیفته پنهان اساسا شما را به حساب نمی آورد. آنها به جای اینکه صریحاً به شما بگویند مهم نیستید، ممکن است سر قراری که با شما دارند حاضر نشوند، بسیار دیر به پیامکها یا ایمیل هایتان پاسخ دهند، همیشه برای برنامه های مشترک با شما دیر برسند، یا هرگز با شما برنامه ای تنظیم نکنند. هیچ توجهی به زمان و علاقه های شما نشان نمیدهند و باعث می شوند احساس کوچک بودن، بی اهمیت بودن و به درد نخور بودن به شما دست دهد.
۴. بی توجهی به احساسات دیگران
خودشیفتگان در ایجاد و رشد پیوندهای عاطفی با دیگران ناتوان هستند. وقتی انرژی آنها روی خودشان متمرکز باشد، چگونه می توانند با دیگران پیوندهای عاطفی برقرار کنند؟ خودشیفتگی پنهان هم از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین، اگرچه ممکن است نسبت به همتای برونگرای خود مهربانتر و کمتر فریبکار به نظر برسند، اما آنها هم از نظر عاطفی قابل دسترس و پاسخگو نیستند. به احتمال زیاد خودشیفته پنهان تعریف و تمجید زیادی از شما نخواهد کرد. با دانستن این نکته که یک خودشیفته پنهان برای حفظ احساس مهم بودن خود، همیشه سعی میکنند بالاتر از دیگران باشند، می توان درک کرد که چرا برایشان دشوار است از شما تعریف و تمجید کنند. از آنجا که یکی از ویژگی های بارز اختلال شخصیت خودشیفته عدم همدلی است، فردی که خودشیفتگی پنهان دارد نمیتواند به شکل سالمی پاسخگوی نیازهای عاطفی همسر خود باشد.
۵. کمک به دیگران برای رسیدن به اهداف شخصی
به طور کلی، خودشیفتگان کاری برای کسی انجام نمیدهند. برای آنها دشوار است برای کاری انرژی صرف کنند که به نحوی برایشان سودی نداشته باشد. یک خودشیفته پنهان ممکن است خود را به گونه ای نشان دهد که گویی اهل کمک کردن است، اما اگر کاری برای کسی انجام دهد فقط با این هدف است که در مقابل چیزی به دست بیاورد.یک مثال ساده و روزمره برای این رفتار، قرار دادن پول در ظرف جمع آوری انعام در کافی شاپ است. یک خودشیفته پنهان احتمالاً زمانی انعام خود را درون ظرف قرار خواهد داد که بداند کارگر کافی شاپ دارد به او نگاه میکند. در مورد یک خودشیفته پنهان، کمک کردن بیشتر به خاطر خودشان است نه به خاطر کسی که به او کمک می کنند.
در برابر خودشیفتگی پنهان چه کاری انجام دهیم؟
در حال حاضر ممکن است در رابطه با شخصی باشید که خودشیفتگی پنهان دارد، چه عضو خانواده باشد، چه همکار یا شخص دیگری که برایتان مهم است. اگرچه شاید نتوانیم رفتار یک فرد خودشیفته را کنترل کنیم، می توانیم نحوه رفتار و تعامل خودمان با آنها را کنترل کنیم. در صورت برخورد با یک خودشیفته پنهان، اقدامات زیر می تواند به شما کمک کند بیشتر از خودتان محافظت کنید.
۱- رفتارهای فرد خودشیفته را به خودتان مرتبط ندانید.
هنگامی که ما با یک خودشیفته سروکار داریم، چه خودشیفته پنهان و چه آشکار، ممکن است احساس کنیم علت رفتارهای فریبکارانه او ما هستیم و ما باعث شدیم که او چنین رفتاری را انجام می دهد. یادآوری این نکته مهم است که رفتارهای او هیچ ارتباطی با شما ندارد. ریشه رفتارهای افراد خودشیفته احساس حقارت است و مجبور است به نحوی خودش را بزرگ جلوه دهد و اینگونه رفتارها را با همه اطرافیان خود انجام می دهند.
۲- مرزها را مشخص کنید.
خودشیفتگان مرزبندی های درستی ندارند. از آنجا که خودشیفتگان پنهان فاقد حس همدلی هستند، خود را محق می دانند که از دیگران سوء استفاده کنند، تعیین مرز بندیهای مشخص مانع رسیدن آنها به اهدافشان می شود. هرچه بیشتر بتوانید رعایت کردن مرزها را با آنها تمرین کنید، بهتر میتوانید به آنها بفهمانید که تاکتیکهای آنها در شما اثرگذار نیستند. تعیین مرزها می تواند بسیار دشوار باشد، به خصوص اگر قبلاً چنین کاری نکرده باشید. یادتان باشد که تعیین مرزها فقط راهی است برای اینکه ارزشهای خود را به شخص دیگری بفهمانید. به چیزهایی فکر کنید که برایتان مهم هستند، به ارزشهای مورد نظرتان و سپس بکوشید مرزهایی ایجاد کنید که از آنها محافظت کنید.
۳- از خودتان دفاع کنید.
گاهی با انجام رفتارهایی شبیه خود فرد خودشیفته می توانید او را نسبت به رفتارش آگاه کنید. مثلا اگر به قرارهایش اهمیت نمی دهد شما هم همین کار را بکنید.
۴- یک فاصله سالم ایجاد کنید.
در ارتباط بودن با یک فرد خودشیفته پنهان می تواند احساسی از ناامیدی و شکست در شما ایجاد کند. اگرچه گاهی ایجاد فاصله بین شما و فرد خودشیفته ممکن است دشوار باشد به خصوص اگر آن فرد یکی از اعضای خانواده شما باشد. اما در هر صورت از هر فرصتی برای فاصله گرفتن از او استفاده کنید.کم کردن ارتباطات شخصی، درخواست انتقال به اتاق یا واحد دیگری در محل کار ، استراحت در زمان هایی غیر از زمان استراحت فرد خودشیفته، یا قطع کامل ارتباط با او میتواند راه هایی باشد که به شما تا حدی کمک کند تا آسیب کمتری ببینید. به یاد داشته باشید که هدف از ایجاد فاصله، صدمه زدن به شخص با خودشیفتگی پنهان نیست بلکه هدف این است که از خودتان محافظت کنید.
این خیلی خوبه که خودتو میشناسی ولی اگه خودشیفتگی خودتو درمان نکنی در آینده ای نه چندان دور خیلی تنها میشی
منم از این قاعده مستثنی نیستم.همیشه سطح مهارت هامو بالا نگه میدارم و اونارو جلوی بقیه به نمایش میذارم و دقیقا زمانی که بقیه فکر میکنن دارم بهشون اموزش میدم جوری مسائل رو پیچیده میکنم که بقیه متوجه بشن من ازشون باهوش تر هستم.تشنه قدرت و تمجیدم. ولی تنها کسی که این رو میدونه خودمم و فکر میکنم به درک بالایی از خودشناسی رسیدم و همین خودشناسی ابزاری شده برام که تلاش کنم آثاری رو خلق کنم که در هیچ جای دنیا دیده نشده و نخواهد شد
سلام خدمت شما بنده یه عمر اسیر یه ادم خودشیفته پنهانم مادرم روزگار منو سیاه کرده الان ۲۳ ساله ازدواج کردم البته انتخاب ایشون هم بود ونگذاشت جدا بشم صد تا دلیل محکمه پسند برام اورد که ابروی خودت میره طلاق بگیری وفلان وبهمان بعد بچه دار شدم پسرم اتیسم شده الان توقع داره من پسرم رو بزارم بهزیستی به خرده فرمایشات ایشون برسم خواهر وبرادرم خارج از کشور هستن ومن وبرادر کوچیکترم ایرانیم برادرم رو سه بار پای لزدواج رسیده بود بهم زد ونگران این بود که نکنه ازدواج کنه واز دستش بده بچه هاش همگی از موقعیت اجتماعی بالایی برخوردارن ولی عیچکدوم ازدواج نکردن یا ازدواج کردن به بن بست خوردن فقط سر خودخواهی ایشون به اصرار مادرم رفتن خارج لز کشور الان انقدر به تمارض میزنه خودشو که خواهرم دوباره برگرده ایران منم که دیوانه کرده هر روز قهر ودعوا خسته ام دیگه تازه خودم با وجود این پسر کلی مشکل دارم با همسرم ولی مادرم دیوانه وار اذیت میکنه
سلام بی زحمت میشه بگید من نیاز جنسی دارم ولی نمیتونم به جنس مخالف ابراز علاقه کنم خودم قیافه هم خوبه همه چیمم خوبه ولی نمیتونم به جنس مخالف ابراز علاقه کنم تا چشمم میخوره سرمو ميندازم پایین
سلام ببخشید فرق خودکم بینی و خودشیفتگی پنهان چیست چون علائم هردو یکی است لطفا جواب بدید
چند وقته با یه خودشیفته اشنا شدم تو همین مدت کلی اعتماد به نفسم تخریب شده جالب اینجاس با اینکه میفهمیدم یه جای کار میلنگه ولی بازم سعی داشتم خودمو باهاش تطبیق بدم! به شدت ادم بداخلاقیه و وقت بحث کردن از هیچ توهینی دریغ نمیکنه و به هیچ وجه حرف منطقی تو سرش نمیره و متاسفانه چون تحصیلکرده و باهوشه من فک میکردم که نکنه اون رفتارش درسته و اشتباه از منه. اگر کوچکترین انتقادی ازش بکنم با بدترین شکل ازم انتقام میگیره و بدترین توهینارو ازش میشنوم، خیلی به ندرت ازم تعریف میکنه و کوچکترین کار اشتباهمو به بدترین شکل تو سرم میزنه، حالا موندم چجوری ازش جدا بشم که اسیب کمتری ببینم چون اصلا ظرفیت حرف منطقیو نداره و مطمئنم یجوری ازم انتقام میگیره
با سلام و احترام…من هم از قربانیان زندگی با یک خودشیفته هستم ۲۶ سال زندگی با احساس تنهایی .تحقیر مداوم …نابودی عزت نفس..توهین .قر باتی دروغ و مکر و خدعه ..هر راهی رو امتحان کردم در اصلاح خودم و تغییر رفتارم تلاش زیادی کردم بعد ۲۰ سال فهمیدم که مشکل روانی اش چیه ..بازنشسته شدم بدون هیچ سرمایه ای …هیچ اختیاری ..فقط بخاطر فرزندانم و حفظ آبروی خانواده و آینده فرزندان تحمل میکنم ….اگر دغدغه هایی اینچنین ندارید ومطمینید که ایشان خودشیفته هستند حتما برای نجات خودتون و تغییر زندگیتان اقدام کنید
دو پا داری دو پا قرض کن و خودت رو نجات بده ….بسیار افراد سمی هستند نارسیسیسم ها
فرار کن تا اونجا ک در توان داری و بدون هیچ شک و تردیدی در جهت مخالفشم فرار کن ، ن من شما رو میشناسم ن شما منو ولی مطمئن باش کار درست همینه
باسلام بنده ازخیلی بچگی بابی توجهی زیاد همراه بودم وازهمون بچگی خیلی تنها بودم و کسی بهم اهمیت نمی داد کارنامم همش ۲۰میشد مامان بابام به زور یه افرین بهم میگفتن تا بزرگ شدم وازاون موقع به بعد اصلا ازدیگران انتظار تعریف و تمجید ندارم خودم قوربون صدقه خودم میرم خودم موفقیت هامو به خودم تبریک میگم خودشیفته هستم قبول ولی نمی خوام کسی ناراحت شه کسی که ناراحتم کنه خیلی ناراحتش میکنم پارودمم بزارن قاطی میکنم اعتماد به نفس فوق العاده دارم خوشگلم استعداد دارم باشخصیتم وبرام احترام مهمه اصلا هم نمیخوام کسی روناراحت کنم یاتحقیر کنم هرکاری میکنم برای موفقیتم اصلا درست نیست که بگین هرکس خودشیفته است باعث ازار بقیه میشه یادلش میخواد بقیه ردناراحت کنه واحساسات بقیه براش مهم نیست همدردی نمیکنم چون خاطرات جهنمیم یادم میفته
سلام چه جالب!
اینکه خصوصیت های خوبی دارید نعمت های بسیار بسیار بزرگی است که خداوند از طریق همان پدر و مادر به شما انتقال (به ارث) رسیده که خیلی ها شاید یکی از اونا رو هم نداشته باشند ، به نظرم این بزرگترین خدمت پدر و مادرتان به شما است که شما را در مسیری از نظر وجودی (بوجودآمدن) و مسیر درستی برای بزرگ شدن قرار دادن .
اما معمولا همینطوره که نزدیکان (منظورم فقط پدر و مادره) متوجه خیلی از خصایص برجسته (از نظر دیگران و خودتان) نمی شوند در واقع به اونا عادت میکنن . و البته خیلی از شوق و ذوق های (اولین های ) اونا را شما ندیدید . پس چون متن شما طوری بود که فکر کردم از اونا دلخوری – این رو لازم دونستم که بگم- و اگه شکرگذار اونا و خدا نباشید (خدایی نخواسته) اونوقت خدا غضبش میگره و نعمتهایش رو اگر قطع نکنه توسعه هم نمیده . انشالله موفق باشی. خودشیفتگی فقط باید موجب فخرفروشی و غرور نشه والا به نظر منم آدمها باید خودشون را دوست داشته باشند
آقای دکتر من با این وجود حس میکنم یک خود شیفته پنهانم . چندین مدت هست که دلم میخواد به سختی بیوفتم و کار مفید انجام بدم ولی خیالپردازی هام اجازه اینکار رو بمن نمیده رفتار خودم رو زیر نظر گرفتم و فهمیدم که همه موارد بالا رو دارم اعم از خشم که وقتی به در های بسته عاطفی یا حتی ناسپاسی از یک نفر رو ببینم یا حتی کوچکترین سخنی که باعث رنجشم بشه رو بشنوم دیگه الله رو بنده نیستم و حالت شیطانی میگیرم و دائم یا خود زنی میکنم یا شی پرت میکنم و با تمام حرص و خشم وجود پر میشه از اینکه من از همه بهترم شما غلط کردید بهم چیزی گفتید . آقای دکتر گاهی اوقات بسیار متواضعم ولی گاهی دیگه زبانه میکشه حس درونیم و تکبر خودم رو نشون میدم . همچنین اینکه اصلا هیچ تمایلی یعنی کوچکترین تمایلی ندارم خرف دیگران رو بشنوم امکان داره یکبار هم متن دیگران رو نخونم ولی دائم متون خودم رو هزار بار هم که شده چک میکنم و به خودم میبالم و میگم احسنت مثل تو وجود نداره . خیالپردازی نابهنجار شدید دارم و تمایل دارم در خیالم خودم رو آدم بسیار مشهور معروف بزرگ و والا مقام ببینم که در مرکز توجهم . اما این رو بگم من چنتا پیامک رو خوندم چون متاهلم ولی اینطوری نیستم که همسرم رو آزار بدم گه گاهی شاید خیلی عصبی شم خیلی ولی اینطوری نیست که همیشه اینطوری باشم و گاهی حتی عذرخواهی شدید هم میکنم و تقصیر رو به گردن میگیرم و میگم که منو ببخشه . ولی ممکنه با یک حرف هزاران بار در فکر خودم از فرد دیگه انتقام بگیرم و حتی تا آخر عمر اون نفر از چشمم بیوفته مگر اینکه بعدش ارادت خاص خودش رو بهم نشون بده . دوست دارم به همه مشاوره بدم اما ن از بابت اینکه اونها خوب شن از بابت اینکه خودم برتر شناخته شم . دائم خیالاتم برتری خودم رو به تصویر میکشم و عذاب میکشم اگر کسی برتری بیشتری نسبت به من پیدا کنه یعنی حسادت میکنم اگر کسی از نطر تحصیلات شغلی یا از هر لحاظ از من بالاتر باشه چشم دیدنش رو ندارم . البته این رو بگم اگر غذایی خانه نباشه حاضرم خودم گرسنه بخوابم ولی همسرم یا فردی که تو خانه هست گرسنه نباشه البته این میتونه از تنبلیم هم باشه ولی اگر کسی خالش بد باشه به جای اینکه به این فکر کنم بنده خدا خالش بده بیشتز یه این فکر میکنم که عصابم به بی حوصلگیش نمیرسه . در ضمن این رو هم بگم درد خودم رو بیشتر از درد دیگران میدونم و اصولا دوست ندارم کسی مورد انتقادم قرار بده اصلا با کوچکترین خالت دستوری بهم میریزم و قادر نیستم دستور رو تحمل کنم…. بخدا خستم من . نمیخوام اینطوری باشم چون الان که خودم ریشه یابی کردم متوجه شدم من آدم خودشیفته ایم یعنی سالها متوجه نبودم و انکار میکردم و خودم رو به حق نشون میدادم اما وقتی خال بدم رو جستجو کردم چطور اصلا این همه خیالپردازی میکنم که به هیچی نمیرسم فهمیدم که از اینجا نشات میگیره من آدم خودشیفته ایم . دست خودم نیست نمیخوام اینطوری باشم فقط گریه کردم من نباید اینچنین باشم ….. شاید مربوط به گذشتم باشه که تحقیر شدم و یا شاید نه ارثی باشه خدا کنه درمان داشته باشه ….. من نمیخوام همیشه من باشم میخوام کارگروهی با لدت انجام بدم به این تنهایی تمامی بدم از اینکه حتی خوشم نمیاد یک دقیقه به حرف دل مردم وقت بذارم بدم میاد از این موضوع من باید درمان شم . راه حلی وجود داره آقای دکتر؟؟؟؟؟؟ یا وجود نداره من خودم تازه متوجه میشم یعنی میشه درمان شد ؟؟؟ خوداگاهم فهمیده ولی ناخودآگاهم رو نمیتونم درست کنم هنوز هم منو به برتری میخونه
بعنوان یک خواننده، از متن شما لذت بردم .خیلی رفتارهای ناپسندی را ذکر کردید اما با همه اینها یک پنجره خیلی روشن در وجودتون حس کردم . اون هم شجاعت و صداقتیه که در اعتراف به بدی دارید . منکه فکر میکنم مشکل شما خیلی ریشه دار نیست، و اگه خودشیفتگی تون جدی و عمیق بود هرگز نمیتونستین اینقدر خالصانه اعتراف کنید.خدا کمکتون کنه
شما موفق می شی عزیزم
سلام. شما نماز و روزه و اینا انجام میدی یا از دین و مذهب و اسلام و اماما بیزاری و اونم دست خودت نیست
سلام همین که اعتراف به اشتباهتون میکنید خیلی خوبه این نشون میده که شما قدرت تغییر دادن خودتونو دارید انشاالله که موفق شوید
سلام ممنون از مطلب مفیدتون. من پدرم و کسی که یک عمر مثل برادرم بوده برام هر دو خودشیفتگی پنهان دارن، آیا این موضوع میتونه توی شکل گیری اضطراب اجتماعی و افسردگی ای که الان دارم نقش داشته باشه؟
سلام و درود ،آقای دکتر من همسرم تمام ویژگی های فرد خود شیفته رو داره و علاوه بر اون اصلا کنترل خشم نداره و همیشه خود زنی داره و گاها من رو هم میزنه، میخواستم بدونم آیا این اختلال خودد شیفته هست یا میتونه اختلال دیگری هم نظیر ضد اجتماعی باشه ؟
باسلام. من همسرم خودشیفتگی پنهان داشت. ۷ ماه بعد از عقد جدا شدیم. با اینکه مشاوره قبل از ازدواج رفتیم اما نمیدونم چطور مشاور ما متوجه این موضوع نشد. توی اون ۷ ماه من بیشترین ضربات روحی و روانی رو متحمل شدم . واقعا” برام کابوسوار بود. هنوز هم به طو کامل از اون عذاب رها نشدم. خیلی تند زبان. متلک گو. خود محور. خود خواه و همیشه در حال گروگانگیری عاطفی بود. مرتب توهین و تحقیر میکرد و کلافه شده بودم.
همه طلاها و کادوها رو که براش گرفته بودم بهش دادم و گفتم فقط دست از سرم بردار .
سلام متنتون خیلی کمکم کرد اخه سوهر من خودشیفته هست وخیلی بهم اسیب روحی میزنه با مطالعه فهمیدم که.بابرچسب زدن به من خودش بالاتر میدونه وخیانت کار هست باوجودیکه تمام حقوقم رو تو زندگی خرج کردم منو نادیده میگیره ومیگه چه خوب با حقوقم زندگی رو میچرخونم وقتی بهش میگم منم دارم خرج میکتم انکار میکنه
سلام، بینظیر و بهترین بود 👌
براستی انسان های خودشیفته زیادی به عنوان دوست دورمان جمع شده اند…
من توصیه می کنم اگر همچنین احساسی مانند من داشتید هرچه زودتر از آن آدمی زاد دور شوید که ممکن است انگیزه شما را به خطر جدی بیندازد.
عالی بود چیزای زیادی یاد گرفتم 😉
سلام من سالها با همسرم که خودشیفته است زندگی کردم و البته یک توصیه به من در زندگی کمک کرد که زیاد به او نزدیک نشم و انتظار عاطفی از او نداشته باشم.
اما الان فرزندم هم خودشیفته و تنهاست برای او چه کنم؟؟؟
آقای دکتر ممنونم از راهنماییتون
من رهاش کردم چون برای خودم ارزش خیلی زیادی قایلم
الان احساس میکنم میتونم نفس بکشم و رو زندگیم کنترل دارم. خیلی خوشحالم 🙂
درود بر شما کار درستی کردید چون تغییر افراد خودشیفته خیلی مشکله