7 دلیلی که درباره تربیت فرزندتان احساس گناه می کنید.

بسیاری از والدین در مورد ارتکاب “گناهانی” که تقریبا همه ی مادران و پدران را آزار می دهد احساس گناه می کنند. اما احساس گناه پیامدهای مرتبط با سلامت عاطفی والدین و سلامت عمومی فرزندان دارد. گناه ممكن است والدین را به سمت ایجاد عادات انضباطی ناسالم سوق دهد ، مانند تسلیم شدن در برابر كودكان در مواردی كه به صلاح كودك نیست ، یا جبران بیش از حد به خاطر انتخابهایی كه پدر و مادر انجام می دهند. اگرچه این موارد ممکن است به طور موقت احساس گناه والدین را را تسکین دهد، اما این پاسخ ها ممکن است برای کودکان ناسالم باشد.

احساس گناه خود را با درک اینکه هیچ پدر و مادری کامل نیست و اینکه گاهی اوقات برای گذراندن روز ، ناگزیر از انجام کارهایی هستید، برطرف کنید. در اینجا هفت دلیل اصلی که والدین احساس گناه می کنند را و نکاتی در مورد راه های مقابله با این احساسات آورده شده است.

1- من والد شاغلی هستم

برای والدینی که خارج از خانه کار می کنند ، این منبع اصلی احساس گناه است – شما احساس گناه می کنید که شغل خود را دوست دارید ، احساس گناه می کنید که به حقوق خود نیاز دارید (و حتی گناهکارتر اگر به پولش نیاز ندارید!) و شما قطعاً احساس گناه می کنید که گاهی اوقات به دلیل محیط آشفته خانه، رفتن به محل کار ممکن است مثل مهلتی برای استراحت باشد.
تحقیقات نشان می دهد که حضور در یک مهد کودک با کیفیت برای مهارت های زبانی، اجتماعی و شناختی کودکان سودمند است. اگر کارکردن شما را خوشحال می کند ، پس کارکردن شما دنیایی از منفعت را برای کل خانواده فراهم می کند.
آیا وقتی کوچولوی خود را از مهدکودک برمی‌دارید و به خانه می روید ، صرفا چون می‌خواهید به خاطر یک قرار دونفره با همسرتان یا حضور در جلسه‌ی هیئت مدیره خیریه ای که واقعاً به آن اهمیت می دهید، او را به پرستار کودک بسپارید، احساستان بدتر می شود؟
زندگی شما و وقتی که برای خودتان می گذارید هم اهمیت دارد، خواه حفظ رابطه عاطفی شما باشد، یا ارضای ذهنی از طریق انجام کارهای داوطلبانه، خرید، یا موارد دیگر. در واقع ، همینطور که کودک شما بزرگ می شود ، برای او خوب است که ببیند شما به نیازهای خود نیز می رسید. به علاوه او احتمالاً عاشق بازی با پرستار بچه است!

2- فرزند من در انظار عمومی رفتار نادرستی دارد

تقریبا همه ی والدین وقتی کودکی در فروشگاه بداخلاقی می کند یا بدترین بچه زمین بازی می شود احساس خجالت می کنند. در چنین وضعیتی بیشتر احساس همدردی می کنید تا اینکه قضاوتگر باشید. با این حال می توانید استراتژی های انضباطی خود را برای کمک به رفع این وضعیت تغییر دهید.
اول اینکه اگر فکر می کنید فرزندتان به اندازه کافی بزرگ شده است تا بفهمد، انتظارات خود را از رفتار فرزندتان از قبل تعیین کنید. اطمینان حاصل کنید که او از عواقب بدرفتاری باخبر است و در صورت بروز بدرفتاری، اجرایشان کنید.
در صورت امکان کودکتان را وقتی خوابش می آید بیرون نبرید. وقتی فرزندتان بیش از حد خسته است،احتمال وقوع بحران ها بیشتر است.
تغییر برنامه های شخصی به خاطر برنامه های فرزندان دشوار است ، اما در کل زندگی را آسان می کند. مثلا با بسته بندی تنقلات ، آب میوه ، لباس اضافه و یک اسباب بازی که باعث حواس پرتی می شود، از قبل برنامه ریزی کنید.
بعضی اوقات بچه ها در انظار عمومی بدرفتاری می کنند چون می دانند برای بزرگترها خجالت آور است، بچه هافکر می کنند اینطوری به خواسته خود می رسند. وقتی کودک شما قوانین را زیر پا می گذارد ، با یک پیامد موثر با رفتارش مقابله کنید.

3- رژیم غذایی کودک من افتضاح است

یک روز ، کودک شما با خوشحالی چغندر ، کلم بروکلی و سیب زمینی شیرین را با ولع می خورد. روز بعد ، کودک نوپای شما از خوردن هر چیزی به جز ساندویچ کره بادام زمینی ، ماهی قرمز و آبنبات چوبی خودداری می کند. بهتر است میز شام را به میدان جنگ بر سر غذا تبدیل نکنید. به راحتی انواع مختلفی از اقلام مغذی را به کودک خود پیشنهاد دهید.
اگر از خوردن این میوه ها و سبزیجات خودداری کرد ، مساله را بزرگش نکنید.( تا حالا هیچ بچه ای از نخوردن کلم بروکلی نمرده). به تدریج ممکن است با خوردن (و دوست داشتن!) غذاهایی که قبلا نمی‌خورد، شما را شگفت زده کند.
اگر مسئله شما این است که کودک شما بیش از حد هله هوله یا فست فود می خورد ، یادتان باشد که اینها سمی نیستند! اما مصرف این جورغذاها بهتر است هر از گاهی باشد تا هر روز.
می‌توانید با انجام تحقیقاتی در مورد اقلام سالم تر ، از احساس گناه خود بکاهید. یا تحقیق کنید که چه نوع وعده هایی را می توانید در خانه سرو کنید که سریع ولی سالم هستند. همانند بسیاری از موارد دیگر در زندگی ، کلید اصلی اعتدال است .

4- کودک من وقت زیادی را صرف تلویزیون،کامپیوتر،گوشی، تبلت و… می کند

از نظر بعضی از کارشناسان، وسایل الکترونیکی منبع همه شر ها است. استفاده‌ی زیاد از وسایل الکترونیکی به چاقی ، اختلال کم توجهی-بیش فعالی(ADHD) و بسیاری از مشکلات دیگر منجر می شود. البته، واقعیت این است که ، وسایل الکترونیک گاهی اوقات یک شر ضروری هستند.
تعادل خیلی مهم است. اگر فرزند شما هر روز ساعت های متوالی تلویزیون تماشا می کند ، پس وقتش رسیده که این زمان را کم کنید. اگر شبی یک ساعت با تبلتش بازی می کند و آخر هفته ها یک فیلم تماشا می کند، این حالت متعادل هست.
اطمینان حاصل کنید که فرزند تان فعالیت های لذت بخش فراوانی در دسترس دارد. دویدن در فضای بیرون ، خانه سازی یا انجام کارهای خانه برای سلامتی روحی و جسمی مفید هستند.
همچنین می توانید از زمانی که با وسایل الکترونیکی صرف می کند به عنوان نقطه شروع آموزش یا فعالیت های دیگر استفاده کرده و مدت زمان استفاده از این وسایل را به یک فعالیت ارزشمند تبدیل کنید. سوالاتی در مورد آنچه در جریان است بپرسید، و آنها را در زندگی واقعی اعمال کنید، یا از فرزندتان بخواهید که اشیاء یا رنگ های روی صفحه را بشمارد. به عبارت دیگر، این زمان را تعاملی و آموزشی کنید.

5- من خیلی داد می زنم

حتی والدین آرام هم هر چند وقت یک بار سر کودک خود فریاد می کشند. و گاهی فریاد زدن اشکالی ندارد. اگر فرزندتان دنبال توپش به سمت خیابان می دود ، نگران لحن صدایتان نباشید. قبل از اینکه تصادف کند سرش داد بزنید تا به پیاده رو برگردد.
با این حال ، اگر داد و فریاد در حال تبدیل شدن به یه وضعیت عادی است ، ببینید که آیا سطح استرس شما بالا است یا برای مدیریت خشمتان نیاز به کمک دارید. یا شاید ، برای یافتن تکنیک های انضباطی موثرتر به کمک نیاز دارید.
یک روانشناس خوب می تواند به شما کمک کند که چرا با فرزندان خود صبور نیستید – و به شما کمک می کند راه هایی برای حفظ خونسردی خود پیدا کنید. این بسیارمهم است چون فریاد زدن سر بچه ها می تواند برای سلامت روانی آنها مضر باشد.

6- من نمی توانم پول بیشتری خرج فرزندم کنم

به نظر می رسد با کلاس های موسیقی ، کلاس ژیمناستیک ، تیم های فوتبال و همه وسایلی که این روزها بچه ها دارند ، بزرگ کردن یک بچه گران تر از گذشته شده است. با وجود همه این هزینه ها که کردید، وقتی فرزندتان با لباس های نه چندان نو در پارکینگ آپارتمان دارد بازی می کند ،به احتمال زیاد دوستانش تعطیلات خود را در دیزنی لند می گذرانند و با پلی استیشن5 خود جدیدترین بازی های ویدیویی را انجام می دهند.
اما واقعا این همه تجملات برای دوران کودکی لازم نیست. در واقع، دادن چیزهای زیاد به بچه، به خودی خود مشکل ساز است. اگر کودک شما مدام زیاده خواه باشد، ممکن است که انسانی مادی بار بیاید.
اگر فرزندتان را برای بازی (بدون جدیدترین اسباب بازی ها) به بیرون بفرستید تخیلش را قوی می کند و این چیزی است که واقعا اهمیت دارد. از تخیل تان برای ساختن اسباب بازی های تقریبا مجانی، مثل ساختن یک قایق با جعبه کفش و یا استفاده از ملحفه به عنوان شنل یک ابرقهرمان، استفاده کنید.
از اینکه به فرزندتان بگویید، که شما متاسفانه به اندازه دیگران پول ندارید ، خودداری کنید. به او بیاموزید که به خاطر داشته های خود سپاسگزار باشد و وقت خودتان رو با کیفیت با هم سپری کنید.

7- من نمي توانم همه کارها را انجام بدهم

کی گفته که باید انجام بدهید؟ این شکلی ازاحساس گناه است که والدین به خودشان تحمیل می کنند. فکر می کنند باید یک پدر و مادر بی نقص باشند، به علاوه یک کارمند فوق العاده ، یک دوست فوق العاده ،یک کدبانوی فوق العاده و فوق العاده بودن در همه ی چیزهای ممکن دیگر.

گرچه داشتن یک زندگی متعادل مهم است ، اما تعادل کار و زندگی به این معنی نیست که همه چیز باید عادلانه و برابر باشد. ممکن است مواقعی پیش بیاید که باید بیشتر روی شغل تان تمرکز کنید و مواقعی که خانواده بیش از حد معمول به شما احتیاج دارند.
از دیگران کمک بخواهید و اگر کسی خواست کمک کند، آن را قبول کنید.
اگر توان مالی دارید هر چند وقت یک بار نظافتچی بگیرید یا از بیرون غذا سفارش بدهید. گهگاهی به تعهدات اجتماعی نه بگویید. زمانی که شما نیاز به استراحت دارید، به کودک خود اجازه دهید تلویزیون تماشا کند.

در کلینیک کودک و نوجوان می توانید به سایر مطالب و مقالات مربوط به کودک دسترسی داشته باشید