بخش اول

1 – خود را در بستر مرگ تصور کن

سالها پیش با روانکاوی به نام دور برندن کار می­کردم؛ او الگوی «بستر مرگ» را روی من آزمایش کرد. از من خواست که خود را در بستر مرگ تصور کنم و احساساتی را که در مورد مرگ و وداع با زندگی داشتم برایش بازگو کنم. بعد از من خواست، کسانی را که در زندگی برایم ارزشمند هستند، به طور ذهنی فرا بخوانم تا بیایند و در کنار بسترم بایستند. در حالی که اعضای خانواده و دوستان را در کنار بسترم تصور می­کردم، می­بایست با آن­ها بلند صحبت کرده و هر چیزی را که لازم بود قبل از مرگم بدانند برایشان می­گفتم.

با هر کدام از آن­ها که صحبت می کردم، صدایم می گرفت و حتی نمی­توانستم خودم را کنترل کنم. چشم­هایم پر از اشک بود و احساس دلتنگی می­کردم. در آن حالت برای زندگی خودم سوگواری نمی­کردم، بلکه به خاطر عشقم ناراحت بودم. در واقع ارتباطی عاشقانه روی می­داد که قبلاً هرگز اتفاق نیفتاده بود. در حین انجام این آزمایش متوجه شدم که چقدر از زندگی و احساسات خود ناآگاه بوده­ام. برای مثال احساسات خوشایند بسیاری در مورد فرزندانم داشتم که تا به حال ابراز نکرده بودم.