فصل 5.1

فصل 5: بچه کوچولوها هم می‌توانند معنویت را درک کنند

یکی از بهترین سرگرمی​هایم این است که به بچه​های پنج، ​شش ساله​ای که شدیداً دارند راجع به معنویات صحبت می​کنند گوش فرا دهم. ما بزرگسالها بعضی وقتها فکر می​کنیم بچۀ اینقدری هنوز نمی​تواند در معمای عبادت خدا تعمق کند؛ موجودی که نمی تواند آنرا ببیند، احساس کند یا وجودش را ثابت کند اما اگر خواست باید به شکلی وجود او را باور کند. تصور بر این است که این نوع درگیری فلسفی مربوط به دورۀ نوجوانی است. کودکانی که تازه به مدرسه رفته اند عموماً ارزش ظاهریِ هر چه به آنها می گوییم را درک می کنند، این طور نیست؟

کودکان در دوران پیش از دبستان تا دبستان، بخصوص سالهای اول، عموماً “دنباله رو قواعد” هستند. آنها دوست دارند ارزش ظاهری هر چیزی را به طور شسته رفته ببینند. دلیل اینکه آنها بازیهای صفحه​ای را خیلی دوست دارند همین است: قواعد زیاد! حتی وقتی تقلب می​کنند، دارند “شکستن قواعد” را به شکلی ایمن تمرین می​کنند. بیایید این را تمرینی برای قاعده شکنی​هایی بسیار بزرگتر در دورۀ نوجوانی بنامیم. به همین دلیل، بچه​های کم​سن​وسال با روالها و ساختارها کنار می​آیند و می​توانند دقیقاً آنچه والدین می​گویند را انجام دهند (برای مطالب بیشتر راجع به قواعد و ساختار، به فصل 3 نگاه کنید). پس حتماً انتظار دارید هنگامی که به کودک این سن می​گویید خدا وجود دارد او هم بی چون و چرا باور کند.